یک روز کاری
ساعت 6:30 بیدار شو برو سرکار، ساعت 6:30 از سرکار برگرد و بعدش کله ت را بکوب به امواج خبر که کی کشت و کی کشته شد و لبخندهای زورکی مجری! کاشکی می شد با کنترل زد رو دکمه پاوز زندگی و سر به کوه و صحرا گذاشت تا در آغوش بکشی سکوت باد را وقتی که دامن گندمزار را هوسناک بالا می زنه!
4 Comments:
دنیایی که آدمها ساختن گاهی بدجوری وحشتناک میشه!
واقعا !!! خسته شدیم از اینکه باهامون اینجوری رفتار میکنن .
مخصوصا اون اجبار در بیداری صبح :-)
حالا من مملکت رو گفتم اما خب آره محل کار هم یه مملکت کوچیکه با سیاست خاص خودش ...کاش تو ساعت شروعش اصلاحیات انجام میشد :-(
ارسال یک نظر
<< Home