۵/۲۰/۱۳۸۸

حضور تو

تكه هاي دلم همه جا پراكنده بود
تو آمدي و يكجا جمع شد دلم!
رنج ساليان قامتم را شكسته بود
باران تو باريدن گرفت و راست شد قامتم
بيداد ناكسان شده زخم لاعلاج
بوي سبزت آمد و گشته مرهمم