دعوت به گفتگو

هدف از درست کردن این وبلاگ ایجاد یک سایت شخصی نبود. هدف این بود که سایتی اشتراکی باشد برای تبادل و تعامل دوستان با همدیگر با امکان گسترش بحثها به افراد دیگر. به باور من تنها جمع اصالت دارد و در متن یک جمع می توان شاد باقی ماند و کار موثر انجام داد. نظام زندگی کنونی اختیار انتخاب آزادنه جمع را به ما نمی دهد. جامعه جمع را به ما تحمیل می کند (جمع مدرسه،دانشگاه،سربازی،شغلی). معمولا شرایط زندگی به ما تحمیل می شود و اگرچه ظاهرا در روابط مختلف اجتماعی درگیر هستیم اما خود را جدا افتاده و تنها احساس می کنیم. روابط اجتماعی مسلط حاکم بر ما بر اساس پول بنا شده است و فرد در آن ابزاری است برای ازدیاد سرمایه
اگر افرادی به این باور برسند که تنها ابزار ازدیاد سرمایه نیستند و می خواهند به گونه ایی که خودشان باور دارند زندگی کنند نه آنگونه که بر آنها تحمیل شده است. آنگاه چاره ایی نخواهد بود مگر آنکه همچون اتمهای سرگردان همدیگر را باز یابند و جمع خود را ایجاد کنند
اما این کار انرژی هنگفتی میطلبد آدمها دنیاهای متفاوتی هستند و همگرا شدنشان اگر نه محال که بسیار دشوار است. افرادی که گفتگوی مشترک با هم داشتیم گواه این ادعا هستند
متاسفانه امکان اینکه بحث مشترکی پا بگیرد هنوز پیش نیامده است. شاید بخاطر آنکه وبلاگ یک فضای خصوصی است و هرکس با محوریت خودش اداره اش می کند . به هر حال راجع به نوع و شیوه گفتگو نیز می توان هم فکری کرد.
نظر شما چیست دوست ندارید وارد گفتگوی مشترکی بشویم؟ شاید با همفکری کردن به همدلی برسیم