۷/۰۹/۱۳۸۵

نه شنیدن

پذیرفتن آنکه از دهان تو
نه بشنوم چه ساده است
به سادگیه تسلیم شدن محکومی
به طناب دار

پس بهتر آن است که لبخند بزنی
ای احساس محکوم

اکنون که چنین مقرر است
!!از مردنت لذت ببر

انبوه کرخت آدمها گرد بر حلقه دار
سلامت خود را صدقه نثار می کنند

و این میدانچه خاکی
تکرار اعدامها را در ذهن خود مرور می کند

پس از لختی درنگ
به راه خود ادامه می دهم
و تکه رها شده را به خاطرات می سپارم